I’m back. Después de varios meses sin actualizar el blog, vuelvo a la carga. Han sido cuatro meses laboralmente muy absorventes y tengo muchas cosas atrasadas que contar, pero tranquilos! no voy a bombardear! Poco a poco.
La lesión que padecí tras la marató de Barcelona y que me tuvo alejada de los ruedos durante más de dos meses, además de alejarme, de alguna manera me quitó la ilusión. Para colmo el abandono en el 10k nocturno de Barbastro, la acabó de fulminar. Si, salía a correr y no me sentía feliz. Era una sensación de vacío que aún a día de hoy todavía persiste. La verdad es que mis circunstancias laborales en un proyecto muy exigente, los viajes y estancia en México tampoco han ayudado, pero bueno, seguimos buscando la vuelta de las mariposas. Desde entonces, no he vuelto a correr en una carrera en España, no es postureo, es que prácticamente no he estado aquí :(.
5k y 21k en el DF y Media en Inglaterra (próximamente en sus pantallas), lo cierto es que el hecho de correr fuera le ha dado un aliciente al asunto, pero la desmotivación no me abandona.
Ayer recibí el dorsal para el maratón de Frankfurt, se me iluminó la cara de nuevo, pero a los pocos segundos la realidad se encargó de recordarme que… es un maratón, y es dentro de dos semanas. Y la pena me invadió porque no lo he podido preparar como se merece. Me autoconsuelo pensando que sin vacaciones y trabajando 14h al día a 9.000km de mi casa, ha sido muy difícil por no decir imposible. Tampoco tengo la certeza de que mi rodilla aguante, ya que este verano corriendo en México me caí en una carrera y he tenido que volver a la rodillera.
Nos pondremos en la linea de salida, porque ya que voy, ir para nada es tontería, pero hasta donde llegue, llegaré. Me da una rabia… nunca he sido de no ir la guerra cuando la batalla está perdida, pero hay que ser realista y dejar la cabezonería a un lado. No te rindes cuando lo has dado todo por el objetivo, pero cuando has dado tan poco…
En cualquier caso voy a ir, y voy a animar un montón a mis compañeros de La Bolsa del Corredor que SI se la han preparado y sobre todo a Francis, Irina, Laura y David, los chicos del #retoFrankfurt que debutan con todas las ganas y sobre todo, ilusión del mundo. Y lo van a conseguir, los cuatro. No tengo ninguna duda. Ellos si han hecho un buen trabajo y se lo merecen mil!
En el peor de los casos, como decimos con Roger, haremos el maratón de Frankfurts :P.
Me alegra mucho ese regreso amiga! Bienvenida! Y no te tortures por no haberte preparado, pero tampoco te exijas lo que sabes que no vas a poder dar. Lo has hecho dos veces, y lo podrás hacer de nuevo. Sólo hay que tener el tiempo de prepararse y ganas de superarse y, hasta ahora, de lo segundo has tenido de sobra! Disfruta del viaje a Frankfurt, corre lo que puedas y te apetezca, disfrútalo, pero no lo fuerces porque si no jamás te sacarás esa sensación de pena que tienes. Ya verás como volverás a hacerlo, eres capaz de eso y mucho más, no tengo duda de ello! Besets! Raquel
muchas gracias amiga!! eres la mejor! :**
A menos preparación más prudencia. Siempre funciona. Mucha suerte. Ayuda a los chicos del #RetoFrankfurt a que se traigan una MMP cada uno.
eso no lo dudes!! Hombre, MMP seguro seguro que cae ;P Gracias majico.
Vamos Mon!! sal a disfrutar los kilometros que puedas y a recuperar ilusiones. Nos vemos en la maratóbcn2014 :)
por supuesto QQ pero casi que empezamos a entrenar ya, no?? yo ya me he apuntado!! :)
espero apuntarme antes que el año pasado que lo hice el último día.. ;)
Ánimo Mon, como siempre a por todas, sobre todo disfruta que de eso se trata! besetes
muchas gracias B! muchas ganas de correr por las ruas do Brasil! ;)
sigui el que sigui disfruta dels quilòmetres, del hooliganisme i dels frankfurts i birres q us arriareu!!! Bentornada!!!!!
gràcies guapi!! tu si que has de gaudir però be!! que no et quede res campiona!!!! Molta sort ( perque no et surtin imprevistos) i molta força!! un petonás!